Oekrainse taart en Nederlandse stroopwafels

Het is niet de eerste keer dat ik mijn verjaardag in het buitenland vier. Altijd weer afwachten hoe die dag dan gevierd wordt.
Deze keer is het weer genieten! De trainingsruimte was versierd met slingers en brandende waxinilichtjes. Mijn stoel was omkleed met rood-wit-blauwe vlaggetjes en er was Oekrainse taart en ik werd verwend met gezang en Oekrainse cadeautjes. Gelukkig lusten de bewoners en personeel daarna ook nog de meegebrachte Nederlandse stroopwafels!

Vandaag alweer de derde trainingsdag. Op dinsdag moest ik nog erg wennen en zoeken naar mijn rol. Inmiddels ben ik volop aan het genieten van het training geven.
's Ochtends beginnen we de dag met gebed en er heeft iemand iets voorbereid a.d.h.v. de Bijbel. Vandaag was ik ontroerd over wat Vicor (1 van de bewoners) deelde over zijn strijd met dingen die hij niet goed doet. Ik proefde zijn oprechtheid om zijn leven met God te leven.
In 1 van mijn verjaardagswensen stond dat als je leeft in Zijn nabijheid dat je dan de veiligste plek op aarde hebt gevonden. Dit is wat Victor wil en ik geloof dat God al dichtbij Hem is.

Bij de theorie geef ik praktische opdrachten. Ik merk dat dit iets is waar behoefte aan is. En ook praktische handvatten zoals concrete doelen om aan te werken, zijn hier welkom. Er is regelmatig de neiging om wat in algemeenheden en over te doorlopen processen te praten. Dat is in Nederland niet anders trouwens. Persoonlijk worden, zeker als het over moeilijke dingen gaat, is voor de meeste mensen lastig.

Gisteren ben ik met het personeel bezig geweest met sociale vaardigheden. In Nederland krijgen kinderen die tegenwoordig al op de basisschool. In de Oekraine is men hier niet echt bekend mee. Ik merk dat ik het erg leuk vind om die dingen die soms zo vanzelfsprekend lijken, hier over te brengen. Tijdens de rollenspellen hebben we ook veel lol met elkaar.
Zoals de meesten van jullie weten, ben ik steeds meer gaan doen met "Een taal erbij" (werken met Duplo/Playmobil). Heel gaaf om te merken dat dit ook hier aanslaat! Beeldtaal overstijgt de taalbarriere! Hoewel ik er wel bij moet zeggen dat het ook dan nodig is dat er getolkt wordt van Nederlands naar Russisch.

Al met al bevalt het mij hier goed. Corne schreef onder de vorige blog dat ik moest uitkijken dat ik niet verliefd wordt op het werk hier omdat ik nog terug moet komen naar De Wending. Inmiddels begin ik het werk en de mensen hier steeds meer in mijn hart te sluiten.
Maar dat betekent niet dat ik hier wil gaan wonen, wel hoop ik nog eens terug te komen om training te geven.

Maar morgen eerst trainingsdag 4 en dan komt zaterdag de groep uit Nederland uit. Zij vertrekken vannacht, ik bid hen een goede reis toe!

Marjanne