Drie Russische woorden
Door: Marjanne
Blijf op de hoogte en volg Marjanne
15 Augustus 2015 | Oekraïne, Zjytomyr
(Verslag 14-08-2015)
Stonden hier vanochtend nog tenten en caravans? De lichte plekken op het gazon verraden dit wel.
Het volleybalnet, de voetbalgoals en de korfbalpaal zijn bij Het Baken ook zichtbare bewijzen van de aanwezigheid van de groep die vanochend vrolijk zwaaiend en toeterend vertrok.
Bij Het Anker laat de groep een nieuw stevig houthok, een netjes gebeitst hek en een opklapbare tafeltennistafel achter.
En verder?
Verder laten ze een indruk van liefde en bewogenheid achter in de harten van mensen hier. Bewoner Viktor was ontroerd dat hij zomaar een cadeau (Hollands blik stroopwafels en Nederlandse chocolade) kreeg als teken van waardering.
Voor mij lijkt het op dit moment net als het was voordat de groep kwam. Ik ben onderdeel van personeel en bewoners... en ook weer niet...
We begrijpen elkaar door mimiek, gebaren en een `ietsiepietsie´ Nederlands en Engels. En soms begrijpen we ekaar niet ...
Nog steeds kom ik in het Russisch niet veel verder dan `Dobreje oetra, dobreje deen en spasieba´ - Goedemorgen, goededag en dankjewel.
Spasieba zeiden de mensen bij de soepbus vanmiddag tegen mij ...
Ht blijft een indukwekkende ervaring om mee te gaan. Ik zie dan gezichten. Achter elk van die blikken schuilt een verhaal. Een reden waarom ze in de rij moeten staan voor eten. Wat speelt er in hun levens waardoor zij niet genoeg geld hebben om te eten?
Sommigen sluiten zich als ze hun portie hebben, gelijk weer achteraan in de rij. Misschien is er genoeg om nog meer te krijgen. Misschien is er genog om mee te nemen naar huis in het meegebrachte bakje. Voor morgen... of misschien wel voor een ander.
Ook een vrouw die zorgt dat (haar?) blinde man eten krijgt.
Zij hebben elkaar nodig.
Wij hebben elkaar nodig.
Zij zeggen 'spasieba - dankjewel' tegen mij.
Ik zeg 'spasieba' tegen hen.
Sommige vrouwen geven mij een glimlach en een knuffel.
Dank jullie wel dat jullie mij je liefde geeft.
Spasieba Oekraine, tot in januari! Dan hoop ik weer te komen, want jullie zijn in mijn hart gaan wonen.
Marjanne
Stonden hier vanochtend nog tenten en caravans? De lichte plekken op het gazon verraden dit wel.
Het volleybalnet, de voetbalgoals en de korfbalpaal zijn bij Het Baken ook zichtbare bewijzen van de aanwezigheid van de groep die vanochend vrolijk zwaaiend en toeterend vertrok.
Bij Het Anker laat de groep een nieuw stevig houthok, een netjes gebeitst hek en een opklapbare tafeltennistafel achter.
En verder?
Verder laten ze een indruk van liefde en bewogenheid achter in de harten van mensen hier. Bewoner Viktor was ontroerd dat hij zomaar een cadeau (Hollands blik stroopwafels en Nederlandse chocolade) kreeg als teken van waardering.
Voor mij lijkt het op dit moment net als het was voordat de groep kwam. Ik ben onderdeel van personeel en bewoners... en ook weer niet...
We begrijpen elkaar door mimiek, gebaren en een `ietsiepietsie´ Nederlands en Engels. En soms begrijpen we ekaar niet ...
Nog steeds kom ik in het Russisch niet veel verder dan `Dobreje oetra, dobreje deen en spasieba´ - Goedemorgen, goededag en dankjewel.
Spasieba zeiden de mensen bij de soepbus vanmiddag tegen mij ...
Ht blijft een indukwekkende ervaring om mee te gaan. Ik zie dan gezichten. Achter elk van die blikken schuilt een verhaal. Een reden waarom ze in de rij moeten staan voor eten. Wat speelt er in hun levens waardoor zij niet genoeg geld hebben om te eten?
Sommigen sluiten zich als ze hun portie hebben, gelijk weer achteraan in de rij. Misschien is er genoeg om nog meer te krijgen. Misschien is er genog om mee te nemen naar huis in het meegebrachte bakje. Voor morgen... of misschien wel voor een ander.
Ook een vrouw die zorgt dat (haar?) blinde man eten krijgt.
Zij hebben elkaar nodig.
Wij hebben elkaar nodig.
Zij zeggen 'spasieba - dankjewel' tegen mij.
Ik zeg 'spasieba' tegen hen.
Sommige vrouwen geven mij een glimlach en een knuffel.
Dank jullie wel dat jullie mij je liefde geeft.
Spasieba Oekraine, tot in januari! Dan hoop ik weer te komen, want jullie zijn in mijn hart gaan wonen.
Marjanne
-
16 Augustus 2015 - 14:29
Marike:
Mooi marjanne! ! -
16 Augustus 2015 - 14:45
Mark:
Mooi verhaal weer, misschien helpt het hier ook om minder met woorden, meer met mimiek en gebaren te doen... -
17 Augustus 2015 - 15:42
Jan En Willy Boksebeld:
Marjanne, erg leuk om jouw belevenissen te lezen en wensen je een goeie reis terug. -
18 Augustus 2015 - 16:49
Rinske:
Ben vandaag teruggekomen en heb meteen maar even een inhaalslag gemaakt met het lezen van je blog. Wat een indrukwekkende verhalen. Daar gaan we het op de Wending vast nog wel eens over hebben!
Fijn dat je toch wel weer terugkomt - maar ook gaaf dat je in januari weer mag teruggaan. -
21 Augustus 2015 - 21:07
Annerieke:
Hey.
Mooie verhalen en mooi werk heb(ben) jij/ jullie verricht. Ik stond afgelopen week op een camping in Slowakije toen de eigenaar me vertelde over een groep campinggasten die in Oekraïne iets voor een instelling voor verslaving hadden gedaan... dus ik meteen kijken of ik jou zag..., maar ik begrijp nu dat jij apart bent teruggegaan, denk wel dat het jullie groep was. Toevallig he?!
Tot snel weer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
