Verwondering

Door tropisch bos en langs koffieplantages lopen we naar La Corona. Hier zullen we twee nachten bij een koffieboer overnachten. Opnieuw ben ik verwonderd over de grote variatie waarmee God de schepping heeft gecreëerd. Vogels in de kleuren rood, oranje, blauw, grijs, bruin, groen, onze gids (Algarvo) weet ze allemaal te vangen met zijn verrekijker. Met de vogelgids kan hij ook voor hem onbekende vogels een naam geven.

Het is prachtig weer, toch kom ik na een wandeling van vijf uur druipend aan. Deze keer van het zweet in plaats van de regen ;-) Gelukkig hoor ik later van Yvonne dat zij het ook een pittige tocht vond, ik dacht alweer aan mijn slechte conditie waar ik na de vakantie écht wat aan ga doen;-)

Voor de koffieoogst zijn we zo´n drie weken te vroeg. Toch krijgen we van een koffieboer een mand om ons middel en de instructie hoe we de koffiebessen moeten plukken. De rode bessen moeten één voor één van de struik geplukt worden. Ik vind het leuk om op deze manier iets te ervaren van de koffieteelt. De kleine koffieboeren in deze streek vormen samen een corporatie. Met behulp van Fair Trade krijgen zij nu een eerlijke prijs voor dit zwarte goud. Althans, als zij het verkopen zijn de bonen nog geel, ze moeten dan nog gebrand worden voor de donkere kleur. En de tijd dat je dit "goud" kon noemen, is ook voorbij. Er is een overproductie, boeren moeten dus zorgen voor een goede kwaliteit van de bonen. De boer waarbij wij zijn, maakt organische koffie. Hij laat ons zien hoe hij o.a. met worden humus maakt.

Het verblijf bij de koffieboer wordt ook gestimuleerd door Fair Trade. Dit zorgt voor neveninkomsten. Het commercieel toeristisch denken is nog niet doorgedrongen in Nicaragua. Hierdoor maken we het echte leven van de koffieboeren mee. Ik dacht heel wat gewend te zijn van mijn reizen naar Afrika. Toch zie ik hier dingen waarover ik me opnieuw kan verwonderen: de was hangt over lijnen van prikkeldraad, het ligt niet op de grond te drogen zoals ik vaak gezien heb. Natuurlijk kan dit ook niet in het regenseizoen. Het toilet is gemaakt van beton met twee gaten erin (1 voor de heren en 1 voor de dames) waar je op kunt zitten. De gaten in de grond waar je boven staat in Uganda zijn volgens mij toch hygienischer. Er is gewoon electriciteit, maar geen stromend water. 's Avonds zit de hele familie en nog veel meer mensen (buren/familie?) naar de TV te kijken, die veel ruis geeft. Trouwens die TV staat de hele dag aan. De mensen zijn vriendelijk en vinden het zichtbaar leuk om ons mee te laten doen in dit huishouden. Toen ik `s avond gewapend met zaklamp naar het toilet ging, werden er twee meiden meegestuurd als "bewaking". Helaas is het beloofde muskietennet er niet. Om 20:00 uur is in het hele huis het licht uit. Ik kan beter mijn leeslampje uit doen, er kriebelt van alles rond mijn neus...

Als ik de volgende dag om 06:00 uur besluit om uit mijn bed te kruipen, is er lang voor die tijd al leven te horen in huis. Ik besluit om gewapend met "wat&hoe" in het Spaans om een handdoek (la toalla) te vragen. Vriendelijk loopt de vrouw des huizes mee en wijst op de ene handdoek die Yvonne en ik gekregen hebben. Hier moeten we blijkbaar samen mee doen. Opnieuw verwondering van mijn kant. Ik had gedacht dat men iets meer gericht zou zijn op toeristen dan blijkbaar het geval is. Niet dat ik het erg vind. Eigenlijk wel mooi dat ik met een "nieuwe" blik in dit huisgezin kan en mag kijken.

Marjanne

P.S.Arry Met mijn ogen kan ik idd alles goed zien ;-) Pijn doet het niet, maar fijn is het ook niet.

P.S. Dirk&Melisa Gefeliciteerd met Hendri en Aline!

P.S. Margretha, die spetter is leuk voor een paar dagen, maar wel errug jong (22 jr)

P.S. Moeder Bedankt voor het checken van mijn post