Don't worry !!

Bij welke stop moeten we uit de bus? Mie Mie heeft ons gezegd dat de buschauffeur ons zal waarschuwen: "Don't worry !!" Rond half 4 's nachts moeten we op plek van bestemming zijn. Iets over drieën komt er een mannetje iets door de bus roepen. "Must we go out?" vragen we hem. Hij verstaat ons niet en wij hem niet. Als de bus even later stopt, vragen wij nog een keer of we eruit moeten. " No, No," horen we zowel van deze man als van iemand die achter ons zit.
We rijden verder in het pikdonker. Waarheen precies? Geen idee! Ondertussen vallen we opnieuw in slaap. Bijna 2 uur later komt het mannetje weer iets roepen door de hele bus. Nu dan? We maken aanstalten om op te staan. Maar: " No, no," horen we van verschillende kanten. Iedereen in de bus lijkt te weten waar we eruit moeten, behalve wij zelf!

Als we even later dan echt uit moeten stappen, blijkt hier alweer een taxichauffeur klaar te staan met een bordje " Ms. Annelies en Ms. Marjanne". Hij raast over kleine landweggetjes richting volgende bestemming; het kon Kootwijkerbroek wel zijn, als je de tropische bomen zou vervangen door eikenbomen.

Niet veel later zien we rechts van ons "Golden Island Cottages". We zijn er! Denken we... lekker nog een paar uurtjes slapen. Maar nee, e moeten nog een uur met de boot om bij het hotel te komen.Een onverwachte supergeweldige ervaring! Een lange smalle motorboot met 2 witte houten stoelen waarmee we over het meer varen. Echt genieten om in de ochtendschemering de vissersboten en de huizen op palen met op de achtergrond een gebergte te zien en te fotograferen. Het hotel is prachtig. We worden gebeld door de vader van Mie Mie of alles in orde is: Don't worry!

Nadat we eerst nog zo'[n 1,5 uur in onze cottage een dutje hebben gedaan, is het tijd voor ontbijt. Ons tafeltje wordt in de zon op de veranda gezet. Het lijkt wel een privébehandeling. Er zijn enkele andere gasten in het hotel, maar het toeristenseizoen begint volgende maand pas.

Vandaag een boottocht over het meer gemaakt. De boot brengt ons eerst naar een lokale markt met hier-en-daar een toeristenkraampje ertussen. Hier zien we weinig verschil met de mensen in andere (verre) bestemmingen; handel is universeel. Ook hier blijven de verkopers achter ons aanlopen en roepen dat ze een "good price" hebben.

In de bus hebben we ons erover verbaasd dat men op geen enkele manier liet merken nieuwsgierig te zijn naar ons. Maar ook onderling werd er weinig gesproken. Typisch voor Birmezen die elkaar niet of nauwelijks kennen?
Op de markt hangt in ieder geval een veel opener sfeer. De boot brengt ons verder naar een zilversmit, een parasolmakerij en nog een toeristenzaak. Helaas worden zij niet rijk van ons. Wij bloeien op als we de éénbenige vissers, de boten met bananen en de drijvende tuinen zien.
Ontspannen vakantie? Absoluut "ja" als we hier op de ligstoelen op ons balkon liggen!

Marjanne