Geld, wat is het eigenlijk waard?
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marjanne
20 September 2009 | Myanmar, Mandalay
"Voor 35.000 kyat (1.000 kyat = 1 dollar) brengen wij u met de taxi naar Kalaw."
De man gooit al zijn charmes en tactieken in de strijd om ons de voordelen van een taxi te laten zien: "U zit veel comfortabeler, het gaat sneller, in de bus stinkt het... Wat wilt u wel betalen voor een taxi?"
Wij weten het zeker: we willen met lokaal vervoer. Behalve dat dit veel goedkoper is, vinden wij het ok veel leuker om tussen de mensen van dit land te zitten. Ons vervoermiddel is dit keer een soort truck. Op het dak wordt van alles vervoerd wat waarschijnlijk naar de markt gaat. In de laadbak staan twee houten bankjes. Hiermee hobbelen we in zo'n 2,5 uur naar Kalaw voor slechts 6.000 kyat.
In het Country Hotel blijken we de allereerste buitenlandse gasten te zijn. Er is een Engels sprekend meisje (18) ingehuurd om ons te woord te staan. Op dit moment zelf we zelfs de enige gasten. Ik kan je vertellen dat het best ongemakkelijk voelt. Bij alles vraagt ze of het goed is. We worden voor ons gevoel continue aan de praat gehouden of geobserveerd. Vriendelijk zijn ze zeker wel!
In de stad gaan we op schoenenjacht. We hebben gezien dat veel mensen hier van die leuke legergroene hoge stoffen gympen dragen. Die willen wij ook wel. Bij de eerste winkel passen we tot we allebei de goede maat hebben. Met de verkoopster is helaas niet te onderhandelen: 3.200 kyat per paar en dat is een vaste prijs. Ook bij twee paar tegelijk gaat de prijs niet omlaag.
We verlaten de winkel om te kijken of er in een andere winkel wel wat te pingelen valt. Daar begint de prijs met 3.400 klyat. We krijgen de prijs al gauw naar 3.000 kyat. Annelies is geslaagd, maar jammer-jammer-jammer, mijn maat is niet op voorraad. Terug naar de eerste winkel: yes, nu gaat ze wel akkoord met 3.000 kyat. Voor nog geen 3 euro ga ik ook naar huis met nieuwe schoenen!
Harri Singer is de volgende dag (zaterdag) onze gids. Erg leuk om te ontdekken dat hij wordt aangeraden in de Lonely Planet. Met Harri wandelen we de hele dag een berg op en bezoeken we twee bergdorpen. Heerlijk om tussen rijst -en theevelden en veel verschillende bomen en planten te lopen. Door de modder paden zien onze schoeen er al gauw grijs uit i.p.v. de oorspronkelijke kleur. Voor het schoonspoelen hiervan is de fikse regenbui wel goed aan het eind van de dag. Helaas zijn de schoenen niet waterdicht. Over andere nadelen zullen we het niet hebben ;-)
We schuilen tussentijds een poosje voor een winkeltje dat zakjes popcorn, oploskoffie, ondefinieerbare vierkante bruine blokjes en snoepjes per stuk verkoopt. Hier kunnen wij met goed fatsoen niets kopen omdat we alleen coupures hebben van 500 en 1.000 kyat. Hiervan hebben we aan het begin van de reis hele stapels meegenomen. Er worden hier geen munten gebruikt, de coupures beginnen bij 1 kyat. Hierover is nog een bijzonder verhaal te vertellen: Op 5 september 1987 deed Generaal U Ne Win iets heel bizars. Hij voerde twee nieuwe bankbiljetten in: van vijfenveertig en van negentig kyat. De reden: het geluksgetal van de Generaal was negen, en kennelijk had de oude man behoefte aan wat extra geluk. Tegelijkertijd met de introductie van de nieuwe bankbiljetten werden drie oudere biljetten uit de roulatie genomen, dat wil zeggen: het regime liet wetendat alle biljetten van vijfentwintig, vijfendertig en vijfenzeventig kyat met onmiddellijke ingang hun waarde hadden verloren.
Met name studenten werden hard getroffen door deze maatregel. In een land zonder elektronisch betalingsverkeer was contant geld een eerste levensvoorwaarde voor wie langere tijd zonder eigen vorm van inkomen van huis was. Dus kregen studenten aan het begin van elk studiejaar van hun ouders, van ooms en tantes of grootouders een flinke stapel bankbiljetten mee om hun verblijf aan de universiteit te kunnen bekostigen. Door de plotselinge geldontwaarding, zo vroeg in het studiejaar, kwamen tienduizenden studenten in groet financiële problemen. Er kwam een opstand, deze werd in de kiem gesmoord. De regering sloot de universiteiten voor twee maanden.
Terug naar het hier en nu: op zaterdagavond met de nachtbus naar Mandalay. 's Morgens om half 5 komen we aan. Deze keer echt een low budget hotel, dat is o.a. te merken aan een lekkende wastafel, maar we slapen er net zo goed als in een duurder hotel. Nadat we nog wat uurtjes lekker op bed gelegen hebben, gaan we op zoek naar een taxi. Op deze zondag maken we een prachtige wandeling door een botanische tuin. We kijken voldaan terug op deze mooie dagen!
Marjanne
De man gooit al zijn charmes en tactieken in de strijd om ons de voordelen van een taxi te laten zien: "U zit veel comfortabeler, het gaat sneller, in de bus stinkt het... Wat wilt u wel betalen voor een taxi?"
Wij weten het zeker: we willen met lokaal vervoer. Behalve dat dit veel goedkoper is, vinden wij het ok veel leuker om tussen de mensen van dit land te zitten. Ons vervoermiddel is dit keer een soort truck. Op het dak wordt van alles vervoerd wat waarschijnlijk naar de markt gaat. In de laadbak staan twee houten bankjes. Hiermee hobbelen we in zo'n 2,5 uur naar Kalaw voor slechts 6.000 kyat.
In het Country Hotel blijken we de allereerste buitenlandse gasten te zijn. Er is een Engels sprekend meisje (18) ingehuurd om ons te woord te staan. Op dit moment zelf we zelfs de enige gasten. Ik kan je vertellen dat het best ongemakkelijk voelt. Bij alles vraagt ze of het goed is. We worden voor ons gevoel continue aan de praat gehouden of geobserveerd. Vriendelijk zijn ze zeker wel!
In de stad gaan we op schoenenjacht. We hebben gezien dat veel mensen hier van die leuke legergroene hoge stoffen gympen dragen. Die willen wij ook wel. Bij de eerste winkel passen we tot we allebei de goede maat hebben. Met de verkoopster is helaas niet te onderhandelen: 3.200 kyat per paar en dat is een vaste prijs. Ook bij twee paar tegelijk gaat de prijs niet omlaag.
We verlaten de winkel om te kijken of er in een andere winkel wel wat te pingelen valt. Daar begint de prijs met 3.400 klyat. We krijgen de prijs al gauw naar 3.000 kyat. Annelies is geslaagd, maar jammer-jammer-jammer, mijn maat is niet op voorraad. Terug naar de eerste winkel: yes, nu gaat ze wel akkoord met 3.000 kyat. Voor nog geen 3 euro ga ik ook naar huis met nieuwe schoenen!
Harri Singer is de volgende dag (zaterdag) onze gids. Erg leuk om te ontdekken dat hij wordt aangeraden in de Lonely Planet. Met Harri wandelen we de hele dag een berg op en bezoeken we twee bergdorpen. Heerlijk om tussen rijst -en theevelden en veel verschillende bomen en planten te lopen. Door de modder paden zien onze schoeen er al gauw grijs uit i.p.v. de oorspronkelijke kleur. Voor het schoonspoelen hiervan is de fikse regenbui wel goed aan het eind van de dag. Helaas zijn de schoenen niet waterdicht. Over andere nadelen zullen we het niet hebben ;-)
We schuilen tussentijds een poosje voor een winkeltje dat zakjes popcorn, oploskoffie, ondefinieerbare vierkante bruine blokjes en snoepjes per stuk verkoopt. Hier kunnen wij met goed fatsoen niets kopen omdat we alleen coupures hebben van 500 en 1.000 kyat. Hiervan hebben we aan het begin van de reis hele stapels meegenomen. Er worden hier geen munten gebruikt, de coupures beginnen bij 1 kyat. Hierover is nog een bijzonder verhaal te vertellen: Op 5 september 1987 deed Generaal U Ne Win iets heel bizars. Hij voerde twee nieuwe bankbiljetten in: van vijfenveertig en van negentig kyat. De reden: het geluksgetal van de Generaal was negen, en kennelijk had de oude man behoefte aan wat extra geluk. Tegelijkertijd met de introductie van de nieuwe bankbiljetten werden drie oudere biljetten uit de roulatie genomen, dat wil zeggen: het regime liet wetendat alle biljetten van vijfentwintig, vijfendertig en vijfenzeventig kyat met onmiddellijke ingang hun waarde hadden verloren.
Met name studenten werden hard getroffen door deze maatregel. In een land zonder elektronisch betalingsverkeer was contant geld een eerste levensvoorwaarde voor wie langere tijd zonder eigen vorm van inkomen van huis was. Dus kregen studenten aan het begin van elk studiejaar van hun ouders, van ooms en tantes of grootouders een flinke stapel bankbiljetten mee om hun verblijf aan de universiteit te kunnen bekostigen. Door de plotselinge geldontwaarding, zo vroeg in het studiejaar, kwamen tienduizenden studenten in groet financiële problemen. Er kwam een opstand, deze werd in de kiem gesmoord. De regering sloot de universiteiten voor twee maanden.
Terug naar het hier en nu: op zaterdagavond met de nachtbus naar Mandalay. 's Morgens om half 5 komen we aan. Deze keer echt een low budget hotel, dat is o.a. te merken aan een lekkende wastafel, maar we slapen er net zo goed als in een duurder hotel. Nadat we nog wat uurtjes lekker op bed gelegen hebben, gaan we op zoek naar een taxi. Op deze zondag maken we een prachtige wandeling door een botanische tuin. We kijken voldaan terug op deze mooie dagen!
Marjanne
-
20 September 2009 - 15:02
Dirk :
Hallo Marjanne
Leuk dat je zoveel te zien krijgt van het land en zijn bewoners. Nog een goede zondag gewenst en tot gauw dan maar weer
-
20 September 2009 - 15:03
Marjanne:
PS 1: Wouter, ik ben deze keer niet aan het werk in mijn vakantie ;-)
PS 2: Jan Cees, foto's komen pas als ik thuis ben. Dat is over 6 dagen al :-(
PS 3: Ilze, ik ben erg benieuwd. Heb je, je tweede auditie al gehad? Hoe ging dat? -
20 September 2009 - 15:16
Ilze:
Heey tante,
Wauw dat klink echt super leuk daar, ik ben benieuwd naar de schoenen:D
Ja vrijdag auditie gedaan:D
volgens mij ging het best wel goed, we moesten acteren en het stukje moesten we 2x doen en elke keer met een ander persoon,
woensdag krijg ik te horen of ik door ben maar de kans is nog als klein :( er waren 2 groepen die auditie deden voor de 2e ronde en daar van kunnen maar minder dan de helft door:( (ik denk dat dat iets van 7 mensen zijn ofzow) en de kans is heel erg klein dat ik dor ben :(
Groetjes Ilze -
20 September 2009 - 16:55
Moeder:
Van moeder ook een reactie.
Elke keer als je weer iets schrijft bel ik haar op om het voor te lezen. Daar geniet ze van.
Ze wenst je veel plezier en hoopt je gauw weer te zien.
Dan wil ze ook graag de foto's zien. Van de anderen heeft ze die op een laptop gezien en dat is heeeeel bijzonder.
Met Jannes gaat het ook goed, de fisio komt aan huis en is tevreden. Elke dag moet ze hem een spuitje geven tegen tromboze. Wel is het stil, want er zijn bijna geen oppaskinderen. Dus moeten wij maar gauw weer eens komen!!
Gerco is 7 oktober jarig en dan geven wij!! een feestje. We wilen hem verrassen.
Kun je ook een paar schoenen voor hem meebrengen. Als die zo populaar zijn staat het hem vast ook wel.
Ruikt het ook als je door de thee en rijstvelden loopt?
Je maakt me wel nieuwsgierig met die regenbui??
Tot de volgende keer.
Groetjes, ook aan Annelies, Jenette -
21 September 2009 - 21:16
Arry:
Ha Marjanne en Annelies!
Ik geniet van de verhalen.....Ik kan me voorstellen dat het ongemakkelijk voelt als enige gasten in een hotel, hebben wij ook een keer gehad in Ecuador..
Groetjes,
Arry
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
