Tot slot: pizza !!!

Samen met Suzette hebben we de uitzendingen van Nederland Helpt (2010) terug gekeken waarin haar werk onder de straatjongeren is gefilmd. Nu extra herkenning omdat ik zelf op een aantal plekken ben geweest en sommige van de jongeren persoonlijk heb ontmoet.
Opnieuw heftig om hun persoonlijk verhalen en achtergronden te horen. Veel meiden komen in de prostitutie terecht en worden daarin mishandeld. Jongens ontvluchten hun moeilijk thuissituatie om vervolgens op straat door de politie opgejaagd en geslagen te worden. Hoe bestaat het dat de politie op deze manier met de jongeren omgaat... vraag ik me af.

Op zondag lunchen we met Pia een (Boliviaanse) vriendin van Suzette. Zij presenteert vandaag (maandag) een plan om te werken aan preventie van het probleem van de straatjongeren. Het zal een lange weg zijn, hiervoor is mentaliteitsverandering nodig. Pia vertelt dat de regering hier vooral gericht is op economie en niet zo zeer op sociale aspecten. Op mijn vraag wat de taak van de politie is, antwoordt ze dat het gaat om controle. Er is tevens veel corruptie onder politie. Zij persen jongeren af waardoor zij genoodzaakt zijn om te stelen.

Pia zegt dat het goed is dat Suzette hier is, zij laat liefde voor de jongeren zien. Zij doet wat de Bolivianen zelf zouden moeten doen. Door haar werk en houding is Suzette een voorbeeld.
Overigens werken er gelukkig ook Bolivianen op het project. Er is echter geen geld voor een normaal salaris. De werkers krijgen een toelage of hebben een vriendenkring die in hun levensonderhoud voorziet.

Ik zie een schrijnende tegenstelling waarvan ik het "waarom" niet kan doorgronden. Hier in de Boliviaanse samenleving gaat het meer om relaties dan om prestaties. In hoe de regering zaken aanpakt, zie ik n.a.v. het verhaal van Pia iets anders...

Zondagmiddag is het feest bij het reintegratiehuis; deze wordt officieel geopend. Leuk om te weten dat het project dit huis kon aanschaffen van de giften n.a.v. de uizendingen van Nederland Helpt.

Op maandagochtend (vandaag) gaan we voor de laatste keer naar het jongenshuis. Het voelt al vertrouwd als we aankomen en we door de jongens en het personeel begroet worden. Eén van de jongens heeft mij blijkbaar als favoriet uitgekozen. Elke keer als hij mij ziet, krijg ik een stevige omhelzing. Dan baal ik trouwens behoorlijk dat ik geen Spaans spreek. Het was zoveel rijker geweest als ik met hem en de andere jongens had kunnen praten. Enkele woorden kan ik inmiddels verstaan en spreken, maar niet genoeg om een gesprek te volgen, laat staan voeren :-).

Mauricio, één van de jongens, wil graag met Suzette pizza voor ons maken. Dat gaan we nu dus doen, en dat is een hele klus voor zo'n hongerige magen! Na de maaltijd is het definitief afscheid van de jongens. Ontroerend als Raul naar de ouders van Suzette komen om te zeggen wat hem op het hart ligt. Zij sponsoren hem en schrijven met hem. Voor hun komst had hij niet goed begrepen dat zij zijn sponsor zijn. Hij zegt dat hij graag meer contact met hen had willen maken maar dat de taal een probleem bleek te zijn. Hij is blij dat er mensen zijn die om hem geven, hij heeft een gevoel dat hij bij hun familie hoort. Iets wat hij kwijt is geraakt. Soms is het moeilijk voor hem om in het opvanghuis te wonen, zijn geloof in God helpt hem om het vol te houden. Samen bidden we voor Raul, God kan en wil hem de kracht geven om een mooi leven op te bouwen!

Mijn bagage heb ik inmiddels weer ingepakt voor de terugreis. En dat is een "reis" op zich. Morgen vliegen we in 3 uur naar Buenos Aires. Daar overnachten we in een hotel om dan woensndag in een soort tijdmachine te stappen. In 13 feitelijke uren vliegen we naar Rome, tegelijkertijd overbruggen we 6 uur tijdsverschil om weer in dezelfde tijdzone als jullie terecht te komen. Daarna nog 3 uur vliegen om rond 11:30 uur onze voetstappen weer op Nederlandse bodem te zetten!

Adios,
Marjanne

@Jenette: ik mis jou ook, maar gauw afspreken!

@Arry: ik heb vooral mijn ogen uitgekeken, een goede foto van de baby krokodillen lukte mij niet, maar Wim gelukkig wel.

@All: het is goed om hier in Bolivia te zijn, maar zoals de meesten wel weten, ga ik ook graag weer naar Nederland toe. Bedankt voor de belangstelling, ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen en tot snel!